Strazbur  je grad na istoku Francuske, na lijevoj strani Rajne. Glavno je mjesto (chef-lieu) pokrajine Elzas i departmana Bas-Rhin.

Strazbur je po veličini sedmi grad u Francuskoj i jedini grad u svijetu, čiji je centar UNESCO proglasio svjetskom baštinom 1988. godine. Takođe je jedan od rijetkih gradova, zajedno sa Ženevom i Njujorkom u kome se nalaze sjedišta međunarodnih organizacija, a da nije glavni grad neke države.

U Strazburu se nalazi sjedište Vijeća Evrope, Evropski sud za ljudska prava i Evropski parlament, koji drži neke sjednice i u Briselu.

Grad je u središtu zapadne Evrope što mu daje veliki prometni i politički značaj. Prometno je važan položaj u dolini Rajne, koja od Bazela do Majnca čini prirodni koridor. Vazdušne linije, grad je udaljen jednako (oko 750 km) od Sredozemnog mora, Baltičkog mora i Atlantika. 500 km je udaljen od Jadrana i Sjevernog mora.

ŠTA POSJETITI U STRAZBURU?

1. Najpoznatija građevina u Strazburu gotička je katedrala Naše Gospe s jednim tornjem. Toranj je samo jedan jer se investitor malo 'zaletio', pa je nakon izgradnje katedrale i dovršetka prvog tornja ponestalo novca za drugi. Samo jedan toranj danas je prepoznatljivo obilježje katedrale. Sličan je slučaj razilaženja želja i mogućnosti i u Parizu koji je prepoznatljiv po crkvi Notre Dame koja nema nijedan dovršeni toranj. Katedrala je s visinom tornja od 142 metra od sredine 17. pa do polovine 19. vijeka bila najviša građevina na svijetu. Najviša crkva bila je sve do 1880. kada je izgubila taj primat. Danas je četvrta crkva po visini u svijetu. Puno ime katedrale je Notre Dame de Strasbourg. Smještena je u samom centru grada, no kako su ulice u centru prilično uske, katedrala se gotovo ne vidi sve dok se ne dođe pred nju i kad se njen jedini toranj propne u nebo. Prizor je to koji podsjeća na neboder u Njujorku koji se može vidjeti u punoj visini tek uz dosta akrobatskog savijanja vrata unazad. Gradnja je započela 1015. godine i današnji oblik je poprimila 1439. Iako je katedrala izuzetno visoka i impozantna, trg na kojem se nalazi ljudskih je mjera.
2. Trg Marché aux Cochons već odavno nije trg na kojem se prodaju svinje, što je značenje francuskog naziva trga, no vrijedi ga vidjeti jer je riječ o vrhunskom primjeru srednjevjekovnog trga. Jednako je zanimljiva četvrt Mala Francuska koju su izgradili stari majstori. Ko se ikada uputio u avanturu adaptacije stana ili gradnje kuće, s divljenjem će posmatrati djela starih majstora. Ne da drže vodu dok majstori ne odu, već više od četiri stotine godina. Korištenje drveta pri rješavanju konstrukcije kuća vrijedno je razgledavanja. Čovjek nešto i nauči. Da li su ondašnji majstori trošili velike količine piva dok su radili, kao što to čine današnji, nije poznato, no iskustvo kaže kako simbioza građevinarstva i obilnog ispijanja piva najčešće daje skromne rezultate.
3. Centar Strazbura ogledalo je njegove prošlosti: gotika, srednjoevropska renesansa prisutna je na njegovim pročeljima. Na svakom koraku vidljivo je kako je Strazbur duboko prožet njemačkom kulturom. Obilazeći ulice grada jasno je vidljiva njegova istorija i dva najvažnija utjecaja, njemački i francuski. Time je Strazbur posebnost kakva se rijetko može pronaći u Evropi. Grad koji je i francuski i njemački, a jedna od ljepših četvrti grada, nedaleko od rijeke, zove se upravo Petite-France (Mala Francuska). Petite-France jako podsjeća na Amsterdam, s kućama izgrađenima uz kanale po kojima se ljudi vozikaju u čamcima. No, za razliku od Amsterdama, ovdje se ne zatiču turisti koji u dimu marihuane meditiraju sjedeći uz vodu koja tiho teče. Naprotiv, francusko je zakonodavstvo iznenađuje strogo čak i kad je riječ o konzumiranju alkaloida te biljke. Nekoliko koraka dalje i ulazi se u dio grada koji posjetioca, svojom arhitekturom, vraća u srednjovjekovnu Njemačku.
4. Strasbourg je grad lijepih i pametnih. Od 270.000 stanovnika na užem području grada (700.000 s širim područjem) njih 48.000 su studentice i studenti. U stvarnom životu to znači kako je riječ o izuzetno živahnom gradu u kojem čak i šetnja i prijepodnevno posmatranje prolaznica može biti zanimljivo, posebno u toplim jesenjim danima. Studenti svojom mladenačkom energijom i brojnim interesima svakome gradu daju poseban kolorit. Iako se grad veže uz dosadnu politiku kao sjedište Vijeća Evrope, on je sve samo ne dosadan.

Pariz je glavni i najveći grad Francuske i jedan od najznačajnijih svjetskih gradova. Rijekom Senom podijeljen je na dva dijela: Na sjevernu „Desnu obalu“ i na južnu, manju, „Lijevu obalu“. Grad predstavlja političko, ekonomsko, obrazovno i kulturno središte centralizovane francuske države, a i Evrope.

U Parizu se nalaze mnoge znamenitosti i turističke atrakcije, te je sa istorijom dugom više od dva milenijuma grad bio mjesto značajnih istorijskih događaja i stecište umjetnika. Zbog toga svake godine Pariz posjeti više desetina miliona turista. Po broju turista Pariz spada među najposjećenije svjetske turističke destinacije.

Grad se prostire na više od 100 kilometara kvadratnih, a rijeka Sena ga povezuje sa unutrašnjošću zemlje (Burgundijom) i sa kanalom Lamanš. Pariz ima dvije vekike gradske šume koje ga odvajaju od predgrađa: Bulonjsku i Vensensku. Veći dio grada, koji se nalazi na desnoj obali, posvjećen je institucijama trgovine i finansija, dok je lijeva obala sa Latinskom četvrti univerzitetski i stambeni centar. Ostrvo De la Site se nalazi u srcu grada. Prvo naselje nastalo je upravo u srcu grada u doba antike, da bi 1584. godine kralj Anri III povezao manja ostrva i dobio veću površinu za izgradnju.

Najraniji arheološki znakovi stalnog naseljavanja pariškog područja datiraju oko 4200. godina p. n. e. Pretpostavlja se da je Pariz kasnije ime dobio po keltskom plemenu Parizi, koji su naselili područje kraj Sene sredinom trećeg vijeka prije nove ere, oko keltske tvrđave Lutecije. Rimljani su osvojili pariški basen 52. godine p. n. e. i na lijevoj obali Sene sagradili novi grad na brdu koje će kasnije biti poznato kao brdo Svete Ženevjeve. Tokom sljedećih stoljeća znatno se proširio, prerastavši u napredan grad sa forumom, palatama, kupatilima, hramovima, teatrima i amfiteatrom.

Godine 508. Pariz postaje prestonica merovinške države pod kraljem Hlodovehom I. Kralj Filip II Avgust (1165–1223) je utvrdio grad i sagradio palatu Luvr. Kralj Šarl V je na levoj obali Sene podigao zidine za odbranu grada od Engleza. Godine 1370. podigao je zid i na desnoj obali. Tokom Stogodišnjeg rata, Parizom su od 1420. do 1436. vladali Englezi.

Za vrijeme vladavine Luja XIV uvedeno je ulično osvjetljenje, modernizovano snabdijevanje vodom i izgrađene bolnice. On je naredio rušenje gradskih zidina i izgradnju velikih gradskih bulevara. Kraljeva rezidencija se preselila u Versaj.

Godine 1789. u Parizu je izbila Francuska revolucija koja je utrla put zbacivanju monarhije i osnivanju francuske Republike. Nova gradska utvrđenja su podignuta 1844. na mjestu današnjeg Periferijskog bulevara. Sa dužinom od 39 kilometara, sa 94 bastiona i 16 tvrđava, ovo je predstavljalo najveće utvrđenje na svijetu.

Period od 1871. do 1914. se označava kao „Bel epoh“ (lepa epoha, belle époque). Grad je u drugoj polovini 19. vijeka doživio velike arhitektonske promjene po planovima barona Osmana. Cijeli blokovi krivudavih i uskih srednjovjekovnih ulica su srušeni da bi se izgrdile široke avenije, bulevari i neoklasicističke fasade koje su slika Pariza danas. U to doba su izgrađene željeznička stanica Lion, zgrada Opere, most Aleksandra III, i prepoznatljive stanice metroa u stilu ove epohe.

Znamenitosti i kultura Pariza

Francuska prestonica ima na stotine vrijednih istorijskih građevina, crkava, ulica, trgova i parkova, oko 160 muzeja, 200 umjetničkih galerija, oko 100 pozorišta, više od 650 bioskopa i više od 10.000 restorana. Dvorci Fontenblo i Versaj (oba u predgrađima) i obale Sene su na UNESKO-voj listi svetske baštine. UNESKO ima svoje sedište u Parizu.

Gradska katedrala Notr Dam izgrađena je u gotskom stilu između 1163. i 1235. godine. Druga znamenita crkva je bazilika Sakr ker na brdu Monmartru iz 1914.

Najznačajniji muzeji u Parizu su: Muzej Luvr, Muzej Orsej (posvjećen umjetnosti 19. vijeka, naročito umjetnosti Impresionizma), Centar Žorž Pompidu (Nacionalni muzej savremene umjetnosti), Muzej čovjeka (etnologija i antropologija), Pikasov muzej, Rodenov muzej, Pariske katakombe itd.

Mazarenova biblioteka iz 1643. godine je najstarija javna biblioteka u Francuskoj. Nacionalna biblioteka Francuske se nalazi na dvije lokacije. Zgrada „Rišelje“ je u drugom arondismanu, a krilo „Fransoa Miteran“ u 13. Broj knjiga u ovoj biblioteci se procenjuje na 30 miliona. U Parizu postoji 55 javnih biblioteka.

Zbog istorijske politike centralizacije u Francuskoj, sva najbolja pozorišta, opera i balet Francuske su skoncentrisani u Parizu. Najpoznatija pozorišta su Komedi fransez (Comédie-Française, osnovano krajem 17. vijeka) i Pozorište na Jelisejskim poljima (Théâtre des Champs-Élysées, osnovano početkom 20. vijeka). Nacionalna opera Pariza nastupa na dve lokacije: Jedna je stara zgrada opere (Opera Garnije, po arhitekti Šarlu Garnijeu), otvorena 1875, koja je sa 11.237 m² najveći svjetski teatar. U njoj nastupa i baletska trupa Pariske opere. Druga lokacija je Opera Bastilja, otvorena 1989. godine. Zabavni i revijalni program je reprezentovan u teatrima poput Mulen ruža i Lida.

Univerzitet u Parizu (Sorbona) osnovao je Rober de Sorbon 1257. godine kao zajednicu škola koje su postojale na lijevoj obali Sene u Latinskoj četvrti. Ove škole su već imale evropsku reputaciju, a predavanja su bila na latinskom jeziku. Tokom 19. vijeka, na Sorboni se učilo: pravo, nauka, medicina, farmaceutika, književnost i teologija.

Glavne medijske kuće Francuske su takođe koncentrisane u Parizu. To su: izdavačka kuća „Le Figaro“, medijske kompanije „Vivendi Universal“, „Groupe Lagardère“ i „Groupe TF1“. Najvažniji dnevni listovi su Le Figaro („Le Figaro“), Le Mond („Le Monde“) i Liberasion („Libération“).