Kolašin je gradsko naselje u Crnoj Gori.

Porijeklo i značenje riječi Kolašin nije poznato. Jedna hipoteza ga povezuje sa vojvodom po imenu Kolašin koji je osnovao naselje. Druga hipoteza kaže da možda je Kolašin iz Sultanove uredbe bio isti Kolašin koji je pronađen u usmenoj tradiciji i naselje vojvoda Kolašin.

Nalazi se u graničnoj području subtropske i blage klimatske zone. Ovakav tip klime se ogleda relativno suvim i sa nešto kraćim ljetima. U dolini rijeke Morače osjeća se uticaj Mediterana, a klimatske osobine ovog područja uglavnom su uslovljene nadmorskom visinom i prisustvom visokih planina koje izoluju struje sa juga.

Kolašin je jedan od centara crnogorskog planinskog turizma. On ima prednost jer je lako dostupan cestom i željeznicom. Kolašin se nalazi u podnožju planine Bjelasice i Sinjajevine, koji nude odlične uslove za skijanje. Zbog visine Kolašina (954 m), grad se smatra vazdušnom banjom.

Nacionalni park Biogradska Gora nalazi se u blizini grada i smatra se vrhunskom turističkom atrakcijom. Razvoj Kolašina kao turističke destinacije podstaknut je otvaranjem Bianca Resort & Spa, luksuznog odmarališta u centru grada.  Biogradska gora je pod strogom zaštitom države dugo vremena i pored tri druga nacionalna parka u Crnoj Gori, nudi niz događaja koji vas mogu još bolje upoznati sa istorijom i prirodom ove oblasti, kao i animirati vas tokom boravka u njoj.

Centralni dio cijelog nacionalnog parka je fantastično Biogradsko jezero, koje ima površinu od oko 23.000 m2 i nalazi se na visini od 1094 metara. Oko njega se nalaze pješačke staze, odakle možete da obiđete taj prekrasni dio Biogradske gore.

Vrnjačka Banja je najveća banja u Srbiji sa 9.900 stanovnika,  a cijela opština oko 30.000.

Vrnjačka Banja je sjedište opštine Vrnjačka Banja. Nalazi se u centralnoj Srbiji u Raškom okrugu. Udaljena je oko 200 km od Beograda, 25 km od Kraljeva i 7 km od Trstenika. Smještena je između planine Goč (1216 m) i Zapadne Morave.

U Vrnjačkoj Banji se nalazi sedam mineralnih izvora. To su: Topla voda, Slatina, Snežnik, Jezero, Borjak, Beli izvor i Vrnjačko vrelo, od kojih se za terapije koriste četiri (Topla voda, Snežnik, Jezero i Slatina ) dok se dvije flaširaju kao stolna mineralna voda (Voda Vrnjci sa izvora Topla voda i Vrnjačko vrelo).

Vrnjačke mineralne vode se primjenjuju kod liječenja:

šećernih bolesti;

stanje poslije preležene zarazne žutice;

hroničnog zapaljenja crijeva i želuca;

bolest žučne kese i žučnih puteva;

čira u želucu i dvanaestopalačnom crijevu;

bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.

Vrnjačka Banja ima veoma dugu tradiciju lječilišta. Na vrnjačkom toplom mineralnom izvoru u vremenu od II do IV vijeka Rimljani su izgradili lječilište i oporavilište AQUAE ORCINAE. O tome svjedoče i arheološki nalazi u užem jezgru rimske banje, odnosno, bazena za kupanje, rimskog izvora tople mineralne vode (Fons Romanus) i mnoštvo kovanog novca koji ostavljan u ljekovitom izvoru. Ovdje su na liječenje i oporavak mahom dolazili rimski legionari, kao i romanizovana aristokratija starosjedilaca.

Razvoj moderne Vrnjačke Banje započeo je 1868. godine radom Osnivačkog društva, najstarije turističke organizacije na Balkanu.