Žabljak je gradsko naselje u opštini Žabljak u Crnoj Gori. Prema popisu iz 2011. bilo je 1723 stanovnika.

Prvi slovenski naziv ovog mjesta bio je Varezina voda. To je zbog izvora pitke vode oko kojeg se naselje i formiralo. Kasnije je dobio novi naziv Hanovi i u njemu su se odmarali trgovački karavani. Ime Žabljak potiče  od žaba koje žive na lokalitetu Otoke i najavljuju proljeće svake godine. Zvanično je dobio ime 1870. godine kada je i postao dio Knjaževine Crne Gore. Tada je i započeta izgradnja crkve Sv. Preobraženja.

Žabljak se nalazi na najvišoj nadmorskoj visini na Balkanu, na 1.465 metara, i okružuju ga 23 planinska vrha visine od preko 2,300 metara nadmorske visine.

Podzemni vodotok između Žabljačke rijeke i izvora Bijelih vrela, u kanjonu Tare, prirodna je rijetkost. Ovaj vodotok protiče ispod korita Tare, a izvire sa njene druge strane.

Zlatibor je planina u Srbiji koja se prostire na površini od oko 1.000 km², dugačka je 55 km, a široka i do 20 km. Pruža se pravcem sjeverozapad-jugoistok. Najviši vrh je Tornik (1.496 m).

Poznato je ljetovalište i zimovalište, kao i klimatsko lječilište.

Zlatibor se nalazi na sjeverom dijelu oblasti Stari Vlah, granične oblasti između Raške, Hercegovine i Polimlja. Obuhvata predjele tri opštine Republike Srbije: Čajetinu i jedan deo opštine Užice (Kremanska oblast) severni Zlatibor i jedan manji deo opštine Nove Varoši (Murtenička oblast) južni Zlatibor.

Administrativni centar Zlatibora je varošica Čajetina.

Južna i istočna granica Zlatibora su rijeke Uvac i Veliki Rzav. Na zapadu se Zlatibor graniči sa Republikom Srpskom, selima Mokrom Gorom, Semegnjevom i Jablanicom.

Zlatibor je oduvijek imao veliki pogranični značaj. Na brdu Cigli kod Jablanice i danas se raspoznaje granica Srbije sa dvjema carevinama — Austrougarskom i Turskom.

Zlatibor se nalazi na pola puta od Beograda do crnogorskog i dubrovačkog primorja. Preko njega prelaze mnogi značajni magistralni putevi i pruge, među kojima je i pruga Beograd-Bar. Najbliži veći grad je Užice.