Vrnjačka Banja je najveća banja u Srbiji sa 9.900 stanovnika,  a cijela opština oko 30.000.

Vrnjačka Banja je sjedište opštine Vrnjačka Banja. Nalazi se u centralnoj Srbiji u Raškom okrugu. Udaljena je oko 200 km od Beograda, 25 km od Kraljeva i 7 km od Trstenika. Smještena je između planine Goč (1216 m) i Zapadne Morave.

U Vrnjačkoj Banji se nalazi sedam mineralnih izvora. To su: Topla voda, Slatina, Snežnik, Jezero, Borjak, Beli izvor i Vrnjačko vrelo, od kojih se za terapije koriste četiri (Topla voda, Snežnik, Jezero i Slatina ) dok se dvije flaširaju kao stolna mineralna voda (Voda Vrnjci sa izvora Topla voda i Vrnjačko vrelo).

Vrnjačke mineralne vode se primjenjuju kod liječenja:

šećernih bolesti;

stanje poslije preležene zarazne žutice;

hroničnog zapaljenja crijeva i želuca;

bolest žučne kese i žučnih puteva;

čira u želucu i dvanaestopalačnom crijevu;

bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.

Vrnjačka Banja ima veoma dugu tradiciju lječilišta. Na vrnjačkom toplom mineralnom izvoru u vremenu od II do IV vijeka Rimljani su izgradili lječilište i oporavilište AQUAE ORCINAE. O tome svjedoče i arheološki nalazi u užem jezgru rimske banje, odnosno, bazena za kupanje, rimskog izvora tople mineralne vode (Fons Romanus) i mnoštvo kovanog novca koji ostavljan u ljekovitom izvoru. Ovdje su na liječenje i oporavak mahom dolazili rimski legionari, kao i romanizovana aristokratija starosjedilaca.

Razvoj moderne Vrnjačke Banje započeo je 1868. godine radom Osnivačkog društva, najstarije turističke organizacije na Balkanu.