Novi Sad je drugi po veličini grad u Srbiji, ujedno i glavni grad Autonomne pokrajine Vojvodine. Svojom pozicioniranošću na jednoj od glavnih evropskih reka – Dunavu, oduvek je bio na raskršću najvažnijih puteva. 
Njegovo područje naseljava između trista i četristo hiljada ljudi ponosnih na viševekovnu tradiciju svog grada, koja obuhvata temeljne institucije srpske kulture: Maticu srpsku, Srpsko narodno pozorište, Sterijino pozorje, kao i razna arhitektonska obeležja poput atraktivnog starog gradskog jezgra, mnogobrojne muzeje i sedamnaest manastira sa salašima u neposrednoj okolini.  Domaćin je brojnih svetski poznatih manifestacija i festivala poput „EXIT“ festivala, njegovog zaštitnog znaka zahvaljujući kome poseduje raznolikost ponude neophodne za što bolju pozicioniranost na turističkoj mapi sveta. Novi Sad je multikonfesionalna i multinacionalna sredina u kojoj se pripadnost manjinama doživljava kao prednost, čemu svjedoče specijalizovane katedre Univerziteta na kojima se nastava održava na jezicima nacionalnih manjina ili je namenjena njihovom izučavanju. 

Najatraktivnija turistička obeležja Novog Sada

Dunav
Dunav je jedan od glavnih simbola Novog Sada duž kojeg se prostire čuveno šetalište „Beogradski kej“ sa brojnim plažama od kojih je najlepša i najposećenija „Štrand“ plaža. Predstavlja specijalni rezervat prirode kao stanište jedinstvenih vrsta ptica, od kojih je Koviljsko – petrovaradinski rit od međunarodnog značaja. 

Petrovaradinska tvrđava 
Predstavlja najznačajniji kulturno – istorijski spomenik koji datira iz XVII i XVIII veka. Unutar njenih zidina smešten je Muzej grada Novog Sada, Akademija umetnosti, Opservatorija i Arhiv grada. Ova tvrđava je tokom jula meseca tradicionalno domaćin najboljeg evropskog festivala „EXIT“-a.

Staro gradsko jezgro
Gradske ulice krase nekoliko grandioznih palata s kraja devetnaestog i početka dvadesetog veka: Tanurdžićeva, Menratova, Vatikan, Klajnova. Ovde se nalazi i najstarija kuća sagrađena u prvoj polovini osamnestog veka kao i brojni sakralni objekti koji pripadaju različitim veroispovestima.  

Fruška gora sa manastirima
Fruška gora obuhvata nacionalni park na čijem se području nalazi sedamnaest zadužbina srpskih despota, manastira podignutim u periodu od XV do XVIII veka. Sa svojim raznovrsnim prirodnim resursima - šumovitim predelima,  jedinstvenom florom i faunom, prirodnim rezervatima, brojnim jezerima i planinskim stazama nalazi se delom predstavlja jedno od najsadržajnijih turističkih celina u Podunavlju.

Salaši
Ono što turističku ponudu Novog Sada čini dodatno jedinstvenom su salaši koji svojim krajnje autentičnim izgledom podsećaju na prošla vremena panonskih ruralnih naselja. Ova naselja čuvaju tradicionalni duh ovog područja i uglavnom se prostiru na teritorijama  Čeneja, Veternika, Begeča i Kaćkog atara.

Novosadski sajam
Prestižno mesto na kojem se u toku jedne godine organizuje i do dvadeset sajmova i izložbi kao i približno oko četristo događaja u okviru kongresnog centra „Master“.  Osnovan je početkom XX veka i  prostire se na površini od 22,6 hektara a godišnje ga poseti oko 1 200 000 ljudi. 

FESTIVALI

„Kubanero salsa“ – maj; Serbia fashion week – april, novembar; Cinema city – jun i jul; Festival uličnih svirača – septembar; Novosadski samba karneval – avgust; „Exit“ – jul;“Interfest“ – jun; „Youth fair“ – jul; „Zmajeve dečje igre“ – jun; „Sterijino pozorje“ – maj i jun; Poljoprivredni sajam – maj; „Nomus“ – april; 

KULTURNI ŽIVOT

Pozorišta – Srpsko narodno pozorište, Novosadsko pozorište, Pozorište mladih, Novosadski novi teatar, Teatar „34“
Muzeji – Muzej Vojvodine, Muzej grada Novog Sada, Muzej savremene umetnosti Vojvodine
Galerije – Galerija Matice srpske, Spomen zbirka Pavla Beljanskog, Poklon zbirka Rajka Mamuzića, Galerija atelje „61“
Bioskop – „Arena Cineplex“
Kulturni centri – Kulturni centar Novog Sada, Omladinski centar, Studentski kulturni centar, Dečji kulturni centar

NOĆNI ŽIVOT
Barovi
„Giardino“, Gradska kafana, „Dva psa“, „The pabić“, „Wake up juice bar“, „Radio cafe 021“, „Jollytravel“, „Incontro“, „Dva anđela“, „Kafemat“, „Buddha bar“, „Atelje“

Klubovi
„London pub“, „Muzej“, „Jazz club wheels“

Salaši
„137“, „Pajin salaš“, „Brkin salaš“, „Mitin salaš“, „Cvejin salaš“, „Etno kuća“

Čarde
„Čarda Cesla“, „Aqua Doria“, „Tako je suđeno“, „Dunavska terasa“, „Noina arka“,  „Kućerak kod česme“, „Ribarska noć“, „Čarda Mačak“, „Čarda na Kamenjaru“, „Čarda Kod Braše“, „Čarda na jami“, „Plavi Dunav“, „Dunavac“

SMEŠTAJ

Hoteli
„Best Western Prezident“, „Park“, „Leopold“, „Aleksandar“, „Centar“, „Gymnas antik“, „Master“, „Novi Sad“, „Sole mio“, „Planeta Inn“, „Dash“, „Aurora“, „Arta“, „Norcev“, „Panorama“, „Putnik“, „Vojvodina“, „Vigor“, „Rimski“, „Pobedonosac Sveti Geogrije“

Hosteli
„Varad INN“, „Downtown“, „Zlatna greda“, „Terasa“, „Kutak“, „Centar“, „ NS Rental studio“, „Frenky“

ŠOPING - TC „Sad Novi Bazaar“, TC „Spens“, TC „Big

Inđija je gradsko naselјe i sedište opštine Inđija u Sremskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 26025 stanovnika. Zajedno sa Srbima koji čine većinski deo, na teritoriji Opštine žive još Hrvati, Mađari, Slovaci, Ukrajinci, Romi, Makedonci, Rusini, Rusi, Bošnjaci, Bugari, Česi i drugi. Grad Inđija administrativno pripada Sremskom okrugu u Vojvodini. Inđija je železnička raskrsnica Srema. Kroz Inđiju prolazi železnička pruga Beograd-Novi Sad-Subotica, te Beograd-Stara Pazova-Ruma-Sremska Mitrovica. Pored Inđije prolazi i međunarodni auto-put Beograd-Novi Sad-Subotica-Budimpešta.

Od reke Dunav i naselјa Stari Slankamen, udalјena je 19 km. Od aerodroma Nikola Tesla udalјena je oko 40 km.

Inđiju prvi put pominje despot Jovan Branković 1496. godine, ali sasvim sigurno je da su lјudi ovde živeli pre 1455. Dok je bila pod vlašću Osmanskog carstva, u Inđiji su živeli pretežno Srbi. 1717. godine, Inđijom je zavladala Habzburška dinastija, pa je grad postao feudalna oblast pod Markom Pejačevićem.

Srednjovekovna Inđija bila je smeštena nešto severnije od današnje. Današnju Inđiju osnovali su Srbi iz Beške 1746, kada je grad brojao 60 kuća. 1791. godine, grad već broji 122 kuće i 1.054 stanovnika. Početkom XIX veka, Nemci i Česi naselјavaju Inđiju, a krajem istog veka dolaze i Mađari.

Razvoj Inđije je usko povezan i sa razvojem železničke infrastrukture, koja se razvila 1883. godine iz tri pravca: od Subotice sa severa, od Sremske Mitrovice preko Rume sa zapada, te od Beograda sa jugoistoka. Tako je Inđija postala železnička raskrsnica Srema, kao i cele Vojvodine.

Različiti rajmovi počeli su da se održavaju početkom XIX veka, u vreme kada je osnovana državna poštanska služba. Telegraf počinje da radi u Inđiji 1850. godine, a poštanski prenos novca započet je 1886. godine. Prva banka je osnovana 1897. godine, kao i prva trgovačka škola.

Prva elektrana u Inđiji počinje sa radom 1911. godine. Industrijski napredak u Inđiji je započet osnivanjem mlinova sredinom XIX veka. Prvi veći mlin na paru, kapaciteta od deset vozila pšenice na dan, napravila je kompanija iz Budimpešte, 1890. godine. Posle mlinova, sledile su razne fabrike. Tradicija proizvodnje nameštaja i tepiha, započeta je 1876. godine. Na početku XX veka, osnovana je poznata fabrika za proizvodnju krzna.

U ovom periodu Inđija postaje tradicionalna odrednica za trgovinu i centar uspešnih trgovinskih kompanija.

Prvi moderan put u Srbiji, prolazio je kroz Inđiju još 1939. godine.

Između dva svetska rata, Inđija je bila najrazvijenije mesto u Vojvodini, kao i duhovni i kulturni centar Nemaca u Sremskom regionu. Posle 1944. godine i novih seoba, Inđija ponovo postaje naselјena uglavnom Srbima.

Nakon Drugog svetskog rata, osnovane su mnoge nove fabrike, za široku proizvodnju; od prehrambenih proizvoda, tekstila, građevinskog materijala, pa do industrije za obradu metala. Šezdesetih godina XX veka, u Inđiji naglo raste broj malih i srednjih preduzeća.