Kruševac je grad koji se nalazi u središnjem delu Srbije, u dolini Zapadnog Pomoravlja, na reci Rasini. Kruševac danas ima preko 75.000 stanovnika na teritoriji grada i oko 140 hiljada stanovnika na teritoriji opštine. Opština Kruševac obuhvata 101 naselje. Kruševac je centar Rasinskog okruga. Opština Kruševac zahvata površinu od 854 km².

Poznat je kao srednjovekovna srpska prestonica.

Nalazi se u kruševačkoj kotlini koja obuhvata kompozitnu dolinu Zapadne Morave i prostire se između Levča i Temnića na severu, Župe, Kopaonika i Jastrepca na jugu i Kraljevačke kotline i Ibarske doline na zapadu.

Grad je podigao knez Lazar 1371. godine. Prvi put se pominje 1387. godine, u povelji kojom knez Lazar potvrđuje ranije trgovačke privilegije Dubrovčanima.

Kruševac je nekada bio jak privredni centar sa posebno razvijenom metalo - prerađivačkom („14. oktobar“) i hemijskom industrijom (HI „Župa“, „Merima“, „-{Trayal}-“ i „Rubin“). Posle privtizacije velikih društvenih kolektiva, u gradu ima i preko 1500 privatnih preduzeća i preko 3500 samostalnih radnji različitih delatnosti.

U narodnoj sveslovenskoj mitologiji Sveti Vid označava vrhovno, svevideće božanstvo. U srpskoj narodnoj tradiciji Vidovdan se obeležava kao dan Kosovskog boja 1389. godine. Stoga ga je srpska crkva od 1892. godine, ozvaničila i uvrstila u svoje praznike, a posle proroka Amosa i svetog kneza Lazara. Najznačajniji praznik za grad Kruševac svakako je Vidovdan, duboko ukorenjen u svesti stanovništva na ovim prostorima kao dan pogibije kneza Lazara u borbi za očuvanje svoje države i naroda. Proslavlja se sa svim atributima gradske slave, kao i Duhovi ili Sv. Trojica. Na Vidovdan se takođe svake godine, u crkvi Lazarici, daje pomen kosovskim, ali i svim drugim izginulim srpskim ratnicima u oslobodilačkim ratovima. U prošlosti se toga dana održavao i vašar, najveći u Kruševcu. Vašari ili sajmovi, nekada važan vid trgovine, uvedeni su u Kruševcu kad i u celoj Srbiji, zakonskom uredbom 1839. godine. Osim Vidovdanskog, održavali su se na Blagovesti, 7. aprila, Sv. Iliju, 2. avgusta i na "Malu Gospojinu", 21. septembra, što se održalo do današnjih dana. Esnafske slave, nekada važna karakteristika građanskog društva, kada su razni esnafi, društva i udruženja, uglavnom humanitarnog karaktera, proslavljali svog patrona - zaštitnika (najstariji esnafi u Kruševcu su lončarski iz 1839, mumdžijski iz 1842, trgovačko-bakalski iz 1846, meandžijski iz 1848...) zadržale su se još samo kod humanitarnog društva "Dobra narav", ili "Baksuzi, ugursuzi i namćori", specifičnog za ovaj grad, koje se okuplja svake godine devetog utorka od Božića, gajeći svoja pravila ponašanja.

Oko 35% ukupne površine Grada je pod šumama. Najveći kompleks šuma je rasprostranjen na Jastrepcu, najšumovitijoj planini na Balkanu.  Teritorija Grada Kruševca je takođe poznata po značajnim izvorištima mineralnih i geotermalnih voda (Bela Voda, Ribarska Banja, Lomnica, Žabare, Čitluk).  

Bišofshofen je grad na severu Austrije od 10.315 stanovnika, koji  se administrativno  nalazi  u Okrugu Sankt Johan u Pongau.

Bišofshofen je važno železničko čvorište na severu Savezne zemlje Salzburg. Grad leži na padinama masiva Hohkenig u dolini reke Salzah, 50 km južno od Salzburga.

Najstarija ljudska staništa pronađena su na planini Getšenberg, a nalazi o proizvodnji bakra na prostorima današnjeg Bišofshofena potiču iz druge polovine 4. veka pne., iako se on kopao još od 17. veka pne. na planinama Buhberg i Miterberg.

Kult sv. Maksimilijana bio je verovatno raširen još od davnih vremena, tako da je samostan sv Maksimilijana osnovao Rupert od Salzburga oko 711./712.  On je uništen 820. ali je obnovljen 822.

Bišofshofen je prvi put dokumentovan oko 700. pod imenom Pongo, a pod imenom Bišofshofen tek 1217.  Ekonomski uzlet grada započeo je 1829. kad je obnovljeno kopanje bakra i kad je do njega stigla železnica - 1875.

Bišofshofen je status grada stekao tek 2000.

Najveće zanmenitosti grada su romaničko-gotička parohijska crkva (14. - 15. vek) s freskama koje datiraju s početka 16. veka. Gotička crkva sv.Marije iz 1457., podignuta na romaničkim temeljima iz 11. veka, sa freskama oslikanim oko 1420., romanička crkva sv. Georga sa freskama iz oko 1230. i romanički toranj koji je tokom 13. veka bio rezidencija biskupa od Čajmsija.

Za ekonomiju grada najznačajnija je metalo-prerađivačka industrija , proizvodnja građevinskih mašina, livenje metala, proizvodnja cisterni, proizvodnja izolacionog stakla uz drvopretrađivačku industriju uglavnom kod Miterbergitena.

Pored grada je 1984. podignuta hidroelektrana snage 16 MW.

Bišofshofen je i turistički centar, pored grada nalazi se špilja - Ajskoghele, a tu se održava i finalno takmičenje u skijaškim skokovima u poznatoj Novogodišnjoj turneji.