Red vožnje Aleksinac do Vrnjačka Banja

Autobus od ALEKSINAC do VRNJAČKA BANJA ne prolazi kroz druge gradove ili veća značajna mjesta. Na ovoj relaciji postoji samo jedan polazak. Dužina puta je oko 101 km. Prosječno trajanje putovanja po redu vožnje je 01 sat i 45 min.
Prtljag se obično plaća po torbi na svim polascima u zavisnosti od prevoznika. Na linijama saobraćaju autobusi visoke i srednje turističke klase dok na kraćim relacijama neki prevoznici organizuju putovanje turističkim kombijima ili malim autobusima.
Red vožnje ALEKSINAC - VRNJAČKA BANJA postoji za sljedeće dane:
ponedjeljak
srijeda
petak
subota

Autobuski prevoznici koji saobraćaju na relaciji od ALEKSINAC do VRNJAČKA BANJA :Jadran ekspres Kotor.

Aleksinac je grad i sjedište opštine u Nišavskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 16.685 stanovnika.

Aleksinac se nalazi na 30 kilometara od Niša, prema sjeveru, na autoputu prema Beogradu, ali je malo poznato da je on na raskrsnici još 2 magistralna puta, od kojih jedan vodi iz sjeveroistočne Srbije i Sokobanje preko Aleksinca u Toplicu; drugi put vodi iz Istočne Srbije preko Aleksinca, a dalje prema Kruševcu i Zapadnoj Srbiji.

 Aleksinac  je centar opštine kroz koju prolazi  željeznička pruga, autoput i dva republička puta sa obje strane Morave.

Aleksinac je grad sa čistim arhitektonskim i urbanističkim rješenjima. Glavna gradska ulica proteže se u pravcu sjever-jug, a paralelno s njom postoje sve saobraćajnice koje povezuju Aleksinac sa Sokobanjom. Sve te tri paralelne ulice sijeku se pod pravim uglom sa četiri ulice u pravcu istok-zapad, čime je sačuvan urbanistički plan iz 1839. godine. Kroz Aleksinac protiče planinska rijeka Moravica koja izvire istočno od Sokobanje.

U gradu postoji Centar za kulturu i umjetnost, amatersko pozorište, Muzička škola, Zavičajni muzej i bogato opremljena narodna biblioteka. Aleksinac je uvijek bio gostoljubiv i otvoren grad. Sa parkom Brđanka, na kome se nalazi spomenik ruskim dobrovoljcima izginulim u ratu 1876. godine i Ruskom crkvom u selu Gornji Adrovac, podignutom na mjestu pogibije pukovnika Rajevskog, ruskog dobrovoljca, koji je i poginuo u borbi protiv Turaka 20. avgusta 1876. godine, zatim sa jezerom Bovan, sa dva srednjovjekovna manastira, u Lipovcu i u selu Praskovču, Aleksinac predstavlja značajnu turističku destinaciju u ovom dijelu Srbije.

Vrnjačka Banja je najveća banja u Srbiji sa 9.900 stanovnika,  a cijela opština oko 30.000.

Vrnjačka Banja je sjedište opštine Vrnjačka Banja. Nalazi se u centralnoj Srbiji u Raškom okrugu. Udaljena je oko 200 km od Beograda, 25 km od Kraljeva i 7 km od Trstenika. Smještena je između planine Goč (1216 m) i Zapadne Morave.

U Vrnjačkoj Banji se nalazi sedam mineralnih izvora. To su: Topla voda, Slatina, Snežnik, Jezero, Borjak, Beli izvor i Vrnjačko vrelo, od kojih se za terapije koriste četiri (Topla voda, Snežnik, Jezero i Slatina ) dok se dvije flaširaju kao stolna mineralna voda (Voda Vrnjci sa izvora Topla voda i Vrnjačko vrelo).

Vrnjačke mineralne vode se primjenjuju kod liječenja:

šećernih bolesti;

stanje poslije preležene zarazne žutice;

hroničnog zapaljenja crijeva i želuca;

bolest žučne kese i žučnih puteva;

čira u želucu i dvanaestopalačnom crijevu;

bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.

Vrnjačka Banja ima veoma dugu tradiciju lječilišta. Na vrnjačkom toplom mineralnom izvoru u vremenu od II do IV vijeka Rimljani su izgradili lječilište i oporavilište AQUAE ORCINAE. O tome svjedoče i arheološki nalazi u užem jezgru rimske banje, odnosno, bazena za kupanje, rimskog izvora tople mineralne vode (Fons Romanus) i mnoštvo kovanog novca koji ostavljan u ljekovitom izvoru. Ovdje su na liječenje i oporavak mahom dolazili rimski legionari, kao i romanizovana aristokratija starosjedilaca.

Razvoj moderne Vrnjačke Banje započeo je 1868. godine radom Osnivačkog društva, najstarije turističke organizacije na Balkanu.