Aleksinac je grad i sjedište opštine u Nišavskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 16.685 stanovnika.

Aleksinac se nalazi na 30 kilometara od Niša, prema sjeveru, na autoputu prema Beogradu, ali je malo poznato da je on na raskrsnici još 2 magistralna puta, od kojih jedan vodi iz sjeveroistočne Srbije i Sokobanje preko Aleksinca u Toplicu; drugi put vodi iz Istočne Srbije preko Aleksinca, a dalje prema Kruševcu i Zapadnoj Srbiji.

 Aleksinac  je centar opštine kroz koju prolazi  željeznička pruga, autoput i dva republička puta sa obje strane Morave.

Aleksinac je grad sa čistim arhitektonskim i urbanističkim rješenjima. Glavna gradska ulica proteže se u pravcu sjever-jug, a paralelno s njom postoje sve saobraćajnice koje povezuju Aleksinac sa Sokobanjom. Sve te tri paralelne ulice sijeku se pod pravim uglom sa četiri ulice u pravcu istok-zapad, čime je sačuvan urbanistički plan iz 1839. godine. Kroz Aleksinac protiče planinska rijeka Moravica koja izvire istočno od Sokobanje.

U gradu postoji Centar za kulturu i umjetnost, amatersko pozorište, Muzička škola, Zavičajni muzej i bogato opremljena narodna biblioteka. Aleksinac je uvijek bio gostoljubiv i otvoren grad. Sa parkom Brđanka, na kome se nalazi spomenik ruskim dobrovoljcima izginulim u ratu 1876. godine i Ruskom crkvom u selu Gornji Adrovac, podignutom na mjestu pogibije pukovnika Rajevskog, ruskog dobrovoljca, koji je i poginuo u borbi protiv Turaka 20. avgusta 1876. godine, zatim sa jezerom Bovan, sa dva srednjovjekovna manastira, u Lipovcu i u selu Praskovču, Aleksinac predstavlja značajnu turističku destinaciju u ovom dijelu Srbije.

Sokobanja se nalazi u jugoistočnoj Srbiji, na nadmorskoj visini od 400 metara u kotlini izmedju planina Rtnja (1560m) i Ozrena (1174m).

Sokobanja (9000 stanovnika) je privredni, zdravstveni, kulturni i turistički centar opštine koja zahvata površinu od 525km2, u kojoj u 25 naseljenih mesta živi oko 20.000 stanovnika.

Osnovna grana privrede je turizam uz poljoprivredu i rudarstvo. Zahvaljujući dobrim saobraćajnim vezama u Sokobanju se stiže asfaltnim putem, brzo i lako iz svakog pravca.

Od davnina poznata kao turistička destinacija, Sokobanja ima osnovne elemente za formiranje raznovrsne turističke ponude: termomineralne vode, idealnu nadmorsku visinu 400m, povoljnu klimu, netaknutu prirodu koja je okružuje, bogatu kulturnu baštinu....

Sokobanja svojim posetiocima tokom cele godine i raznovrsne kulturno-zabavne sadržaje i manifestacije. Dani provedeni u Sokobanji ostaju trajno u nezaboravnoj uspomeni, pa je turistirado posećuju, otkrivajući u njoj uvek nove zanimljive detalje. Danas je Sokobanja jedno od najposećenijih turističkih mesta u Srbiji.

Lečenje u Sokobanji obavlja se , na osnovu utvrdjenih indikacija, kupanjem u toploj, blago radioaktivnoj vodi i inhalacijom, prema uputu i pod nadzorom lekara. Sokobanjski vazduh, sam po sebi je lek za obolele od astme.

Termalni izvori Sokobanje spadaju medju najradioaktivnije u ovom delu Evrope. Ukupno je šest glavnih,čija se temperatura vode kreće od 28-45 stepeni celzijusa. Obzirom da je izbijanje radioaktivnih gasova na čitavoj teritoriji Banje veliko, svaki posetilac je izložen blagoj inhalaciji, što veoma korisno utiče na disajne organe i ceo organizam.

Područje Sokobanje obiluje vrednim kulturno istorijskim spomenicima, crkvama i manastirima: srednjevekovni grad Sokograd, ostaci Vrmdžanskog grada, turski Amam (XV vek), restoran "Milošev konak", zgrada administracije Kneževine Srbije (XIX vek), crkva Sv. Preobraženja Gospodnjeg u centru Sokobanje, crkva Rodjenja Sv.Bogorodice na Lepteriji, manastir Jermenčić (XIV vek) na Ozrenu, crkva Uspenja Sv.Bogorodice u Jošanici (XI vek), crkva Ognjene Marije u Gradašnici, crkva Sv.Ilije u Istocima (XIX vek), spomen česma Knez Miloš Obrenović, Hajduk Veljka petrovića i Ljube Didića.

Lovišta na području Sokobanje su pravo mesto za najinteresantniju avanturu! U skladu sa propisanim zakonom i prema lovačkom kalendaru za divljač u režimu zaštite, odnosno cenovniku koji je doneo UO Lovačkog saveza Srbije, možete se na ovim terenima okušati u lovu na: zeca, poljsku jarebicu, divlju svinju, šumsku šljuku, fazana, divlju patku, lisku, goluba grivaša, prepelicu, grlicu, gugutku, potom srndaća i srne. Ne manje atraktivan je i lov na divljač van režima zaštite: vuka, divlju mačku, rakunopsa i lisice.