Požarevac je značajan administrativni, ekonomski i kulturni centar Srbije, nalazi se na osamdesetak kilometara jugoistočno od Beograda. Smješten je između tri rijeke: Dunava, Velike Morave i Mlave i ispod brda Čačalica.

Požarevac je, kako privredni i kulturni, tako i administrativni centar i sedište Braničevskog okruga, od velikog značaja za cio region. Braničevski okrug pored Požarevca obuhvata i opštine Veliko Gradište, Golubac, Žabari, Žagubica, Kučevo, Malo Crniće i Petrovac.

Grad se prvi put pominje 1476. godine, a postao je poznat poslije Požarevačkog mira zaključenog 1718. godine između Austrije i Turske. Prva škola i jedna od najstarijih u Srbiji osnovana je u okviru lokalne pravoslavne crkve još 1733. godine (danas nosi ime Dositeja Obradovića).

Procvat doživljava dolaskom knjaza Miloša Obrenovića na vlast. Njegovom zaslugom u Požarevcu je 1819. godine podignuta Saborna crkva, dvor-konak (1825. godine) i nova čaršija (1827. godine). Godine 1842. Požarevljani su dobili pozorište, gdje je održana i premijera „Romea i Julije“, i uopšte nekog djela Vilijema Šekspira, na Balkanu.

U okolini Požarevca se nalazi veći broj značajnih arheoloških nalazišta a najveće je Viminacium u okolini Kostolca. Požarevac je poznat i po Ljubičevskim Konjičkim Igrama koje se tradicionalno održavaju svake prve nedelje u septembru na Požarevačkom Hipodromu.

Bišofshofen je grad na severu Austrije od 10.315 stanovnika, koji  se administrativno  nalazi  u Okrugu Sankt Johan u Pongau.

Bišofshofen je važno železničko čvorište na severu Savezne zemlje Salzburg. Grad leži na padinama masiva Hohkenig u dolini reke Salzah, 50 km južno od Salzburga.

Najstarija ljudska staništa pronađena su na planini Getšenberg, a nalazi o proizvodnji bakra na prostorima današnjeg Bišofshofena potiču iz druge polovine 4. veka pne., iako se on kopao još od 17. veka pne. na planinama Buhberg i Miterberg.

Kult sv. Maksimilijana bio je verovatno raširen još od davnih vremena, tako da je samostan sv Maksimilijana osnovao Rupert od Salzburga oko 711./712.  On je uništen 820. ali je obnovljen 822.

Bišofshofen je prvi put dokumentovan oko 700. pod imenom Pongo, a pod imenom Bišofshofen tek 1217.  Ekonomski uzlet grada započeo je 1829. kad je obnovljeno kopanje bakra i kad je do njega stigla železnica - 1875.

Bišofshofen je status grada stekao tek 2000.

Najveće zanmenitosti grada su romaničko-gotička parohijska crkva (14. - 15. vek) s freskama koje datiraju s početka 16. veka. Gotička crkva sv.Marije iz 1457., podignuta na romaničkim temeljima iz 11. veka, sa freskama oslikanim oko 1420., romanička crkva sv. Georga sa freskama iz oko 1230. i romanički toranj koji je tokom 13. veka bio rezidencija biskupa od Čajmsija.

Za ekonomiju grada najznačajnija je metalo-prerađivačka industrija , proizvodnja građevinskih mašina, livenje metala, proizvodnja cisterni, proizvodnja izolacionog stakla uz drvopretrađivačku industriju uglavnom kod Miterbergitena.

Pored grada je 1984. podignuta hidroelektrana snage 16 MW.

Bišofshofen je i turistički centar, pored grada nalazi se špilja - Ajskoghele, a tu se održava i finalno takmičenje u skijaškim skokovima u poznatoj Novogodišnjoj turneji.