Skoplje je glavni i najveći grad Republike Makedonije kojeg naseljava gotovo četvrtina njenog stanovništva. Ovaj grad je na izuzetno značajnoj geografskoj poziciji – u jezgru Balkanskog poluostrva na transalbanskom i moravsko – vardarskom saobraćajnom raskršću. 

Tokom svoje duge istorije pretrpio je mnogobrojna razaranja, međutim najveće posledice na njegovu arhitekturu i kulturno – istorijsko nasleđe ostavio je zemljotres koji se dogodio 1963. godine. Nakon dugog niza godina, uslijedio je projekat „Skoplje 2014“ koji ima za cilj ponovnu izgradnju njegovih glavnih obilježja, stradalih tokom pomenutog zemljotresa.

Na gradskom trgu nalaze se skulpture, fontane i spomenici koji su produkt ovog projekta. Posebno se ističe spomenik Aleksandra Makedonskog na konju, koji je, izliven u bronzi, zajedno s fontanom visok 28 metara. Takođe, izdvajaju se i Muzej makedonske borbe, Trijumfalni luk, nova zgrada Ministarstva spoljnih poslova, novi Ustavni sud, Narodno pozorište i Arheološki muzej.

Glavni i najveći trg u Skoplju, središte gradskih dešavanja jeste Trg „Makedonija“ izgrađen u periodu između 1920. i 1940. godine, na kojem je smještena zgrada Narodne banke s mermernom fasadom, monumentalni oficirski dom, Ristićeva i palata Mazura.

Kao i većina velikih gradova, Skoplje ima svoj istorijski dio čiji se duh uprkos raznim turbulentnim vremenima uspio zadržati do današnjih dana. Taj dio naziva se Bit-Pazar, poznatiji kao „Čaršija“ i prostire se od Dušanovog mosta do Bit -pazara kao i od tvrđave Kale do rijeke Serave. Unutar čaršije nalaze se značajni kulturno – istorijski spomenici – mauzolej i sat – kula, dvije crkve i nekoliko džamija. Tokom druge polovine XX vijeka tu su podignuta zdanja koja čine Muzej Makedonije i zgradu Muzeja savremene umjetnosti.

Nezaobilazna turistička atrakcija svakako je i zadužbina Suli – han, smještena u Staroj skopskoj čaršiji. Podigao je Isa – beg Isaković polovinom XV vijeka. Tokom osmanske vladavine predstavljao je gradski han za smještaj putnika i trgovaca dok se danas u njemu nalaze skopski Fakultet likovnih umjetnosti i Muzej Stare skopske čaršije.

Značajne kulturno – istorijske znamenitosti grada: Tvrđava Kale; Daut - Pašin i Cifte hammam; Kameni most preko Vardara; Crkva Svetog Dimitrija, Saborni hram Svetog Klimenta Ohridskog; Manastir Svetog Pantelejmona u Nerezima; Isak-begova džamija i toranj; grob makedonskog heroja Goce Delčeva;

Povodom 2000 godina hrišćanstva u Makedoniji je podignut Milenijumski krst na planini Vodno do kojeg se direktno može doći žičarom. Uzdiže se iznad grada visinom od šezdeset i šest metara i moguće ga je vidjeti sa udaljenosti od tridesetak kilometara.

Tradicionalna makedonska kuhinja predstavlja mješavinu turske i slovenske kuhinje čiji su najpoznatiji specijaliteti pileći paprikaš, pileći gulaš, piletina s gljivama i u crnom vinu , punjene paprike, bunceka sa zeljem i goveđa pečena rebra. Kao poseban delikates izdvaja se nadaleko čuveni makedonski ajvar kao i burek, gevrek, banichka i taratur. Makedonija je zemlja čuvena po proizvodnji vrhunskih vina vrste Vranec, klasični Cabernet Sauvignon i blagi Merlot, kao i po rakiji „Žolta“ i skopskom pivu. Simbol noćnog provoda predstavljaju stare gradske kafane u kojima se uz sevdah i čašu omiljenog napitka u svakom trenutku može osjetiti gostoprimstvo i predusretljivost njenog stanovništva.

Autobska stanica Skoplje se nalazi u ulici Nikola Karev br.20

Info centar:

+389(0)2 2466 313
+389(0)2 2466 011
+389(0)2 2402 385 (faks)


info@sas.com.mk

Tirana je glavni i najveći grad Albanije. Po zvaničnim procijenama ima oko 420 hiljada stanovnika. Osnovana 1614. godine, a postala je glavni grad 1920.

Tiranu je 1614. godine osnovao osmanski general Sulejman-paša, koji je izgradio džamiju, pekaru i tursko kupatilo i po popularnom mišljenju nazvao grad imenom Tehran, u čast svojoj vojnoj pobjedi kod Teherana u Persiji (danas Iran). Međutim, postoje i raniji pomeni o dvorcu u planini Dajti, po imenu Tirkan, u šestom vijeku, u spisima jednog vizantijskog istoričara.

Još jedan pomen ovog regiona, u venecijanskim spisima, naziva ovaj region njegovim današnjim imenom. Ovi spisi datiraju oko 1412. godine. Mali grad je izabran za privremenu prestonicu Albanije (kao kompromis između Južne i Sjeverne Albanije) od strane privremene vlade, januara 1920. Novembra 1944, komunistička vlada Envera Hodže je uspostavljena u Tirani  nakon što je 17. novembra oslobođena od njemačke okupacije.

Gradsko stanovništvo, koje je procijenjeno na samo 12 hiljada 1910. godine je poraslo na 30 hiljada na popisu 1930. godine i čak 60 hiljada 1945. uprkos godinama strane okupacije i rata. Tokom 1950-ih, Tirana je doživjela period izrazitog industrijskog rasta, uz porast broja stanovnika na 137 hiljada 1960. godine. Kasnih 1990-ih, Tirana doživljava najbrži priliv stanovnika, jer su se Albanci sa sjevera zemlje u velikom broju selili u prestonicu u nadi za bolji život.

Po završetku vladavine Envera Hodže, posljednjeg diktatora u ovom dijelu Evrope, počinju bolji dani za Tiranu. Grad, koji je do tada bio zatvoren i veoma izolovan, polako počinje da se otvara prema drugim zemljama.

Godine 2004, Edi Rama, tadašnji gradonačelnik Tirane, dobija nagradu za najboljeg gradonačelnika svijeta. Mnogi se slažu da je tome doprinijela njegova vizija Tirane kao vedrog grada i projekat mijenjanja gradskih fasada, za nečiji ukus možda i drečavim, te neusklađenim bojama, ali očigledno odlično prihvaćenim od strane stranih medija te samih stanovnika glavnog albanskog grada.

Uzrok ovako drastičnim promjenama je bilo sivilo koje je vladalo u Tirani do prije Raminog dolaska, jer je grad za vrijeme Envera Hodže bio izuzetno zapušten, te su sve zgrade u gradu ili izgubile fasadu, ili je fasada posivila, a to je uticalo na opšte raspoloženje u gradu. Međutim, problem koji se javlja u zadnje vrijeme je taj da i nove fasade otpadaju sa starih zgrada zbog dotrajanosti. Zato je gradska uprava krenula u generalno renoviranje grada, te izradu novih prostornih i urbanističkih planova, sa namjerom da sve stare zgrade u budućnosti zamijeni novim, ne napuštajući ideju vedrih boja.

Uprkos problemima u Tirani je vidan napredak. Započeta je i izgradnja prvih pravih turističkih atrakcija poput jedne od dužih žičara u Evropi, kojom se može stići do drugog po visini vrha u neposrednoj blizini Tirane. Sama žičara je završena ali još uvek nedostaju kvalitetni prateći sadržaji. Dodatna atrakcija je i rotirajući restoran na vrhu najviše zgrade. Nažalost potencijali i postojeće atrakcije još nisu valorizovane.ći do drugog po visini vrha u neposrednoj blizini Tirane. Sama žičara je završena ali još uvek nedostaju kvalitetni prateći sadržaji. Dodatna atrakcija je i rotirajući restoran na vrhu najviše zgrade. Nažalost potencijali i postojeće atrakcije još nisu valorizovane.

​