Zrenjanin je treći grad po veličini u Vojvodini, poslije Novog Sada i Subotice, a najveći grad u srpskom dijelu Banata i njegov politički, privredni, kulturni i sportski centar. U njemu živi 130 000 stanovnika i više od 20 nacija. Kao naselje pod imenom Bečkerek po prvi put se u istorijskim spisima pominje još 1326. godine.

Nalazi se na raskršću značajnih kopnenih i vodenih puteva, udaljen 50 km od Novog Sada a 75 km od Beograda. Zrenjanin je bio centar prehrambene industrije i snadbevač cijelog tržišta nekadašnje Jugoslavije. Danas je Zrenjanin jedan od najatraktivnijih gradova za investiranje u Srbiji. Ovo je ujedno grad kulture, umjetnosti, sporta, mostova. U Zrenjaninu se poslednje nedelje u avgustu, još od 1986. godine održava i jedna od najstarijin manifestacija u Srbiji, “Dani piva”.

U starom jezgru grada se nalazi veliki broj kulturno-istorijskih spomenika od kojih je većina podignuta krajem XIX i početkom XX vijeka, kao i jedinstveno šetalište duž gradskih jezera, nastalih pregrađivanjem toka rijeke Begej. Raznolika nacionalna struktura stanovništa je uslovila i izgradnju većeg broja vjerskih objekata koji posjetiteljima otkrivaju bogatu istoriju grada.

Zrenjanin je autobuskim linijama veoma dobro povezan sa drugim velikim gradovima u Srbiji.

Adresa autobuske stanice:

Beogradska 22, 23000 Zrenjanin 
Tel: +381 23 541 000

Novi Kneževac se nalazi na severoistoku Banata, na tromeđi Srbije, Mađarske i Rumunije, pokraj Tise. Područje opštine Novi Kneževac prostire se na 308 kilometara kvadratnih, ima oko 13.000 stanovnika, a predstavlja privredno i kulturno središte ove regije.

Prvi pisani podaci o naselju Kenešne (N. Kneževac) nalaze se u spisima anonimnog notara ugarskog kralja Bele III o istoriji Mađara iz 12. veka. Tadašnji naziv upućuje na slovensko poreklo i označava sedište kneza. Kako je ovde vekovima bio najpovoljniji prelaz preko Tise, naselje je jedno vreme nosilo ime Rev Kanjiža, što znači skela Kanjiža.

Posle velike seobe Srba pod Arsenijem Čarnojevićem prve srpske porodice se naseljavaju u ovoj varoši, a Marko Đurković Servijski, trgovac iz Novog Sada, 1781. kupuje u Beču titulu i kneževački feud i tada počinje procvat ovog lepog gradića. Servijski gradi jednospratni barokni dvorac koji je i jedna od najstarijih građevina u Banatu. Kasnije njegovi potomci formiraju park uz Tisu i grade još tri dvorca koji su danas pravi mamac za turiste. Građenjem crkava i infrastrukture (bolnice, štamparija, pruga do Segedina), uvođenjem struje, 1913. godine, i bioskopa kada ga nisu imali mnogi evropski centri, gradić dobija sadašnji izgled, širokih ulica i sređenih parkova, a ime Novi Kneževac konačno 1935. godine.

U turističkoj ponudi ovog mesta su lov i ribolov, sa bogatstvom divljači i retkim primercima ptica u gustim šumama uz nasipe Tise sve do granice sa Mađarskom, i arheološka nalazišta iz 12. veka. Park koji se proteže uz reku, gde se nalazi i motel sa terasom nad samom Tisom, prosto mami posetioce, kao i priredbe „Leto na Tisi”, „Dani paprike”, kajakaške i veslačke regate, a biciklističkim stazama možete stići sve do granice.

Mnogi istoričari smatraju da je ovde sahranjen i čuveni osvajač Atila Bič božji. Nepravilni meandri Tise prema Senti, kažu, kriju možda mogilu od kamenja – prilikom sahrane verne vojskovođe su prvo skrenule deo reke a potom potopile grob osvajača za sva vremena.

Od Beograda do Novog Kneževca možete stići preko Novog Sada, Sente i Čoke ili banatskom stranom preko Zrenjanina i Kikinde putem kraćim za 20 kilometara. Svako ko je proveo samo nekoliko dana u ovom tihom mestu uz specijalitete od ribe i divljači i srpsko-mađarsku kuhinju, vraća mu se da „napuni baterije” za prebrzi adrenalinski život.