Hanover je glavni grad Donje Saksonije, centar sjeverne Njemačke i 13. grad po veličini u državi. Hanover je dugo bio vezan za englesku aristokratiju, počevši od princeze Sofije supruge kralja Ernsta Augusta, izbornika Svetog Rimskog Carstva 1692. godine. Hanover, iako nema puno stanovnika (malo više od 500 hiljada), može se pohvaliti sa više visokoškolskih ustanova, a takođe je i industrijski, trgovinski i centar uslužnih djelatnosti cijele pokrajine.

Hanover je grad sajmova poznat po CeBIT-u i Hannover Messe, a 2000. godine bio je domaćin svjetske izložbe Expo 2000. Pored toga što je sajamski grad, Hanover je i festivalski centar poznat po atrakciji Oktoberfest Hanover, jednoj od najvećih svetkovina na svijetu.

Grad je takođe veoma značajan kulturni centar sa velikim brojem poznatih muzeja, galerija i pozorišta. Njegovi ogromni parkovi i bašte – Eilenriede, Maschpark sa jezerom, Lönspark, Zoološki vrt i Herrenhausen – opravdavaju krilaticu da je Hanover „Grad u državi“.

Hanover je osnovan u ranom srednjem vijeku na obali rijeke Lejne kao maleno selo na raskršću dva trgovačka puta, čiji su stanovnici živjeli od ribarenja i prevoženja putnika preko rijeke. Prvi put se spominje 1241. u dokumentu kojim mu vojvoda Oton I priznaje gradske privilegije.

U 14. vijeku grad je zaštićen zidinama, a u njega se moglo ući kroz troje gradskih vrata koja su se zvala Lajntor, Ajegidijentor i Štajntor. Grad je jako stradao u 88 bombaša napada za vrijeme Drugog svjetskog rata, kada su porušene dvije trećine zgrada.

Postoji nekoliko stvari po kojima se Hanover izdvaja od drugih gradova Njemačke i po čemu je postao poznat u cijelom svijetu: Tamo se govori najpravilniji njemački jezik; on je IT centar svijeta tokom marta, mjeseca održavanja CeBIT-a i mjesto koje za nedelju dana ugosti onoliko gostiju koliko ima stanovnika – oko pola miliona.

Njegovi stanovnici tvrde da je jedan od najudobnijih gradova za život u Njemačkoj, a kada uvidite kako je uređen sistem po kome grad funkcioniše, poželjećete da i se i sami nazovete stanovnikom ovog grada.

Hanover ima čuvenu Eilenriede šumu, vrlo impozantne površine (650 hektara), koja se jednim krakom spušta skroz do jezera kod Gradske kuće. Jedna od glavnih turističkih atrakcija je plovidba čamcem po jezeru, a zatim relaksirajuća šetnja šumom. Šuma je divno uređena, sa širokim stazama (ukupno ima 42 km šumskih staza). U okviru šume nalazi se i veliki zoološki vrt, koji je kompletno uređen prije 10tak godina. Od nosoroga, gorila, pelikana, pa do domaćih životinja – sve je tu – uključujući i veliki zabavni park za djecu, rečicu „Zambezi“ koja vijuga po zoo vrtu i po kojoj plove brodići iz kojih možete videti životinje iz vrlo neuobičajenog ugla.

Zapadno od parka je Stadion – Niedersachsen-Stadion koji je sagrađen 1954. i vrlo interesantan podatak je da je on izgrađen od krša i ostataka zgrada koje su uništene tokom II svjetskog rata.

Kad pogledate šta sve ovaj grad nudi, onda ne čudi što je bio domaćin „EXPO 2000“, velike evropske kulturne manifestacije. U Hanoveru sve vrvi od skulptura: Ogromno stopalo izvajano u kamenom bloku, zmija koja izvire iz poda železničke stanice, skulptura blizu jezera, spomenik recikliranim balama otpada blizu Istorijskog muzeja, skulptura čoveka na klupi u Luisenstrasse, tramvajska stanica Steintor neobično žuto-crno umetničko djelo orijentir za turiste itd… Zgrada Univerziteta je vrlo impresivna, prvobitno namenjena za dvorac kraljevske porodice.

Subotica (mađ. Szabadka) je najsjeverniji grad u Republici Srbiji, drugi po broju stanovnika u Autonomnoj Pokrajini Vojvodini. Po popisu iz 2002. godine ima 99.471 stanovnika. Nalazi se na 10 km udaljenosti od granice Srbije sa Mađarskom. Administrativni je centar Sjevernobačkog okruga.

Subotica se prvi put pominje 1391. pod mađarskim imenom Zabadka. Godine 1527. Subotica je bila prijestonica kratkotrajne srpske države samoproglašenog cara Jovana Nenada. Osmanlijsko carstvo je vladalo gradom od 1542. do 1686, kada je postala posjed Habzburške monarhije. Od polovine 18. vijeka ime joj je promijenjeno u Sancta Maria, po austrijskoj carici Mariji Tereziji. Ime grada je ponovo promijenjeno 1779. u Maria Tereziopolis, a ime Subotica (Szabadka) joj je vraćeno 1845. Subotica je 1918. ušla u sastav Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Od 2007. Subotica ima status grada u Republici Srbiji.

Grad je smješten u Panonskoj niziji koji ima dugu tradiciju i bogato kulturno naslijeđe. Opština, koja obuhvata grad i 18 prigradskih naselja, prostire se na površini od 1.008 kvadratnih kilometara.

Subotica je, zahvaljući svom geografskom položaju i marljivim žiteljima, tokom vremena postala najznačajniji administrativno-upravni, industrijski, trgovački, saobraćajni i kulturni centar u sjevernoj Bačkoj, a obližnje Palićko jezero je čini i turističko-rekreativnim centrom šireg područja.

U blizini grada je i priključak koji Suboticu povezuje sa Mađarskom na sjeveru i Južnom Evropom preko Beograda na jugu. Takođe, Subotica je željeznički povezana sa cijelom Evropom.

U saobraćajnom pogledu Subotica se, u pravom smislu riječi, nalazi na raskrsnici puteva i pruga. U neposrenoj blizini Subotice prolazi autoput E-75, a u samom gradu se ukrštaju magistralni pravci prema Novom Sadu (M-22.1), Somboru i Kelebiji (Mađarska) (M-17.1), Horgošu (M-22.1) i Senti (M-24)(dio do autoputa E-75 je realizovan, a ostali dio je u planu). Trasa pruge Beograd - Budimpešta prolazi kroz urbano jezgro i tu se račva sa pružnim pravcima prema Somboru, Horgošu, Crvenki i Baji. Sve ove činjenice doprinose svrstavanju Subotice u jedan od značajnijih saobraćajnih čvorova u Republici Srbiji.

Značajnije godišnje manifestacije u Subotici su:

"Međunarodni sajam preduzetništva",

"Međunarodni filmski festival - Palić",

"Međunarodni festival pozorišta za djecu Oton Tomanić",

"Ljetne pozorišne večeri",

"Dužijanca",

"Berbanski dani",

"Ujedinjene igre".