Ohrid se smatra jednim od najstarijih gradova Balkana koji objedinjuje stil iz neolita, antike i srednjovekovnog perioda. Mnogobrojne ranohrišćanske i srednjovekovne crkve, sa veličanstvenim mozaicima i ikonama i prelijepe plaže, su samo neke od mnogih karakteristika koje nam potvrđuju da je Ohrid jedno predivno mjesto.

Glavne znamenitosti Ohrida su: Tvrđava Cara Samuila, antičko pozoriste, episkopska bazilika, Crkva Svetog Klimenta – Sveti Pantelejmon u Plaošniku, Manastir Sveti Naum, pećinska crkva, Galerija ikona, živopisna sela Velestovo, Vevčani i Trpejca, Trebenište, itd.

Samoilova tvrđava u Ohridu - je jedna od najpopularnijih destinacija posjetilaca Ohrida, sagrađena u  X. vijeku, tokom vladavine cara Samuila. Ohrid je kroz istoriju bio toliko značajno religiozno središte da je u njemu izgrađeno čak 365 crkava – po jedna crkva za svaki dan u godini.

Manastir Svetog Pantelejmona - zaštitnika zdravlja, je jedan od najstarijih slovenskih manastira na Balkanu i najstariji slovenski spomenik kulture u Ohridu. 

Manastirska celina Svetog Nauma je izgrađena na romantičnom ostrvu ohridskog jezera bogatom zelenilom, raskošnog pogleda na modro prostranstvo Ohridskog jezera. Područje oko manastira Svetog Nauma smatraju među najlepšim na obalama Ohridskog jezera. 

Ohridsko jezero se ubraja u red većih evropskih jezera i nalazi se u jugozapadnom delu Makedonije i istočnom delu Albanije. Jezero se nalazi na nadmorskoj visini od 695 metara. Odlikuje se jedinstvenim ekosistemom, bogatim endemskim i retkim biljnim i životinjskim vrstama. Posebnost jezera nastala je usled geografske izolacije i velike geološke starosti. Takođe i sliv Ohridskog jezera se odlikuje bogatim biodiverzitetom i ima nekolko biljnih vrsta endemičnih za Balkansko poluostrvo.

Pojedine vrste koje u njemu žive ostaci su prastarog biljnog i životinjskog sijveta Evroazije, koji je danas, osim u Ohridskom jezeru, moguće pronaći još samo u Tiberskom jezeru, na Srednjem istoku i u Bajkalskom jezeru u Sibiru. Riblji sijvet jezera, sa 17 različitih vrsta, zaista je nevjerovatan. Najpoznatije su dijve vrste endemskih ohridskih pastrmki, letnica i belvica, jegulja koja može dostići i do 1,5 metar dužine i mala riba plašica. Ove riblje vrste su pravi izazov za ribare i gozba za gastronome, naročito za one koji vole pastrmku pripremljenu na čuveni ohridski način.

Autobuska stanica Ohrid se nalazi u „7-mi Noemvri, Ohrid 6000“ 
 

Kontakt:

+389 (046) 260 339

Tirana je glavni i najveći grad Albanije. Po zvaničnim procijenama ima oko 420 hiljada stanovnika. Osnovana 1614. godine, a postala je glavni grad 1920.

Tiranu je 1614. godine osnovao osmanski general Sulejman-paša, koji je izgradio džamiju, pekaru i tursko kupatilo i po popularnom mišljenju nazvao grad imenom Tehran, u čast svojoj vojnoj pobjedi kod Teherana u Persiji (danas Iran). Međutim, postoje i raniji pomeni o dvorcu u planini Dajti, po imenu Tirkan, u šestom vijeku, u spisima jednog vizantijskog istoričara.

Još jedan pomen ovog regiona, u venecijanskim spisima, naziva ovaj region njegovim današnjim imenom. Ovi spisi datiraju oko 1412. godine. Mali grad je izabran za privremenu prestonicu Albanije (kao kompromis između Južne i Sjeverne Albanije) od strane privremene vlade, januara 1920. Novembra 1944, komunistička vlada Envera Hodže je uspostavljena u Tirani  nakon što je 17. novembra oslobođena od njemačke okupacije.

Gradsko stanovništvo, koje je procijenjeno na samo 12 hiljada 1910. godine je poraslo na 30 hiljada na popisu 1930. godine i čak 60 hiljada 1945. uprkos godinama strane okupacije i rata. Tokom 1950-ih, Tirana je doživjela period izrazitog industrijskog rasta, uz porast broja stanovnika na 137 hiljada 1960. godine. Kasnih 1990-ih, Tirana doživljava najbrži priliv stanovnika, jer su se Albanci sa sjevera zemlje u velikom broju selili u prestonicu u nadi za bolji život.

Po završetku vladavine Envera Hodže, posljednjeg diktatora u ovom dijelu Evrope, počinju bolji dani za Tiranu. Grad, koji je do tada bio zatvoren i veoma izolovan, polako počinje da se otvara prema drugim zemljama.

Godine 2004, Edi Rama, tadašnji gradonačelnik Tirane, dobija nagradu za najboljeg gradonačelnika svijeta. Mnogi se slažu da je tome doprinijela njegova vizija Tirane kao vedrog grada i projekat mijenjanja gradskih fasada, za nečiji ukus možda i drečavim, te neusklađenim bojama, ali očigledno odlično prihvaćenim od strane stranih medija te samih stanovnika glavnog albanskog grada.

Uzrok ovako drastičnim promjenama je bilo sivilo koje je vladalo u Tirani do prije Raminog dolaska, jer je grad za vrijeme Envera Hodže bio izuzetno zapušten, te su sve zgrade u gradu ili izgubile fasadu, ili je fasada posivila, a to je uticalo na opšte raspoloženje u gradu. Međutim, problem koji se javlja u zadnje vrijeme je taj da i nove fasade otpadaju sa starih zgrada zbog dotrajanosti. Zato je gradska uprava krenula u generalno renoviranje grada, te izradu novih prostornih i urbanističkih planova, sa namjerom da sve stare zgrade u budućnosti zamijeni novim, ne napuštajući ideju vedrih boja.

Uprkos problemima u Tirani je vidan napredak. Započeta je i izgradnja prvih pravih turističkih atrakcija poput jedne od dužih žičara u Evropi, kojom se može stići do drugog po visini vrha u neposrednoj blizini Tirane. Sama žičara je završena ali još uvek nedostaju kvalitetni prateći sadržaji. Dodatna atrakcija je i rotirajući restoran na vrhu najviše zgrade. Nažalost potencijali i postojeće atrakcije još nisu valorizovane.ći do drugog po visini vrha u neposrednoj blizini Tirane. Sama žičara je završena ali još uvek nedostaju kvalitetni prateći sadržaji. Dodatna atrakcija je i rotirajući restoran na vrhu najviše zgrade. Nažalost potencijali i postojeće atrakcije još nisu valorizovane.

​