Resen mali grad u južnom dijelu Sjeverne Makedonije. Resen je središte istoimene opštine Resen.
 

Nalazi se na 880m nadmorske visine, gdje vlada planinska klima. Prema zadnjem popisu iz 2002 godine, opština Resen broji 16.825 stanovnika, od čega većinu čine Makedonci 76.1%, posle njih su najbrojniji Turci i Albanci. U blizini se nalazi Prepensko jezero, koje je ujedno i drugo jezero po veličini u  Makedoniji.

Postoji legenda da je nekada davno još prije turske vladavine kralj Marko lutajući obalom jezera Prespa sanjao da vidi jezero mala Prespa koje se nalazi u današnjoj Grčkoj. Popeo se na stijenu kako bi imao bolji pogled, danas je to mjesto poznato kao Markovo stopalo u Dolno Dupeni.  

Leskovac je gradsko naselje i administrativni centar istoimene teritorijalne jedinice i Jablaničkog upravnog okruga.

Naselje datira još iz doba Rimskog carstva. Srednjovekovni naziv naselja je Glubočica.

Legenda kaže da se ispod brda u blizini sadašnjeg grada nalazilo jezero, te da je došlo do njegovog isušivanja i da je tu iznikla biljka leska (lešnik), po kojoj je grad pre više od 700 godina dobio ime. Sadašnje ime grada kao ime naseljenog mesta prvi put se pominje 1308. godine u Povelji Kralja Milutina.

Tokom NATO bombardovanja SRJ 1999, Leskovac i okolina su skoro svakodnevno bombardovani. U toku jednog naleta, 12. aprila 1999, pogođen je železnički most u Grdeličkoj klisuri i putnički voz, koji je u tom trenutku prelazio preko mosta. U ovom napadu stradalo je nekoliko desetina civila.

U Leskovcu se nalazi Narodna biblioteka Radoje Domanović koja je nastala iz Gradske čitaonice osnovane 1869. godine. Biblioteka je 1961. godine određena za matičnu biblioteku Jablaničkog okruga. Biblioteka danas poseduje preko 80.000 knjiga i drugih publikacija raspoređenih u različite sektore, među kojima su pozajmno i dečje odeljenje, fond strane knjige, kao i zavičajno odeljenje koje je osnovano 2012. godine kao legat i koje nosi ime po Nikolaju Timčenku i broji preko 15.000 naslova

U Leskovcu je 2. maja 1948. godine osnovan Narodni muzej, koji se sastojao iz tri odeljenja — etnografsko-arheološkog, narodnooslobodilačke borbe sa radničkim pokretom  i Muzeja tekstilne industrije. Muzej se zatim preselio u novu zgradu 10. maja 1974. godine, čime je otvorena mogućnost za razvoj muzejske delatnosti, a danas u svom sastavu ima više odeljenja i to za arheologiju, istoriju, istoriju umetnosti, etnologiju, konzervaciju i izradu suvenira.