Halmstad je grad u Švedskoj, u jugozapadnom delu države. Grad je u okviru Halandskog okruga i njegovo je upravno sedište i najveći grad. Halmstad je istovremeno i sedište istoimene opštine.

Halmstad se nalazi u jugozapadnom delu Švedske i Skandinavskog poluostrva. Od glavnog grada države, Stokholma, grad je udalјen 500 km jugozapadno.

Halmstad se smestio na istočnoj obali Kategata, dela Severnog mora. Na datom mestu se u more uliva rečica Rane. Gradsko područje je bregovito, a nadmorska visina se kreće 0-40 m.

Klima u Halmstadu je kontinentalna sa uticajem mora i krajnjih ogranaka Golfske struje. Stoga su zime blaže, a leta svežija u odnosu na datu geografsku širinu.

Halmstad se obrazovao na ušću reke Nisan u Kategat, zaliv Severnog mora.Reka je na tom mestu stvorila dobre uslove za prirodnu luku, što je omogićilo razvoj grada. Reka deli grad na zapadni i istočni deo.

Halmstad se prvi put pominje 1231. godine. 1320. godine započeo je razvoj trgovišta na datom mestu. U ovom razdoblјu grad i okolina su u posedu Danske.

1619. je skoro čitav grad izgoreo, izuzev gradskog dvorca, crkve i nekoliko kamenih kuća.

Posle sporazuma u Roskildeu 1658. godine Švedska dobija područja na današnjem jugu države, pa se Halmstad pripaja Švedskoj.

Posle dva veka tavorenja ponovni zamah Halmstad doživlјava u drugoj polovini 19. veka sa dolaskom industrije i železnice. Ovo blagostanje traje i dan-danas.

Halmstad je danas grad srednje veličine za švedske uslove. Grad ima oko 59.000 stanovnika (podatak iz 2010. g.), a gradsko područje, tj. istoimena opština ima oko 93.000 stanovnika (podatak iz 2012. g.). Poslednjih decenija broj stanovnika u gradu raste.

Do sredine 20. veka Halmstad su naselјavali isklјučivo etnički Šveđani. Međutim, sa jačanjem uselјavanja u Švedsku, stanovništvo grada je postalo šarolikije, ali opet manje nego u slučaju većih gradova u državi.

Danas je Halmstad savremeni grad sa posebno razvijenom industrijom. Poslednje dve decenije posebno se razvijaju trgovina, usluge i turizam.

Opština Raška se nalazi u jugozapadnom delu Srbije, na 43º18´ geografske širine i 20º32´ geografske dužine, na ušću reke Raške u Ibar, u središnjem delu Ibarske doline, na zapadnim padinama Kopaonika i istočnim padinama Golije.

Prostire se na 670 km², gde živi oko 25 000 stanovnika.

Centar opštine je gradsko naselјe Raška, a u sklopu opštine su još dva gradska naselјa: Balјevac i Jošanička Banja.

U relјefu opštine Raška jasno su izražene tri morfološke celine: zona kotlinskog dna, kotlinski obod i planinska zona.

Raščansko područje je izrazito planinsko, jer se 88 % teritorije nalazi iznad 500 m nadmorske visine. U ovom području nalazi se Kopaonik (Pančićev vrh 2017 m), kao i planina Golija (Jankov kamen 1833 m). U relјefu opštine Raška posebno se ističu rečne doline koje duboko ulaze u brdovite predele planinskih ogranaka Kopaonika, Golije i Rogozne.

Na istorijskoj karti oblast Raška označena je kao Dardanija i u vreme rimske kolonizacije Ibarske doline glavni grad bio je Municipium Dardanorum (Sočanica). Od XII veka biografi Stefana Nemanje ovo područje nazivaju Ibar, a Vizantijski istoričari već od XII veka nazivaju Ibar i širu oblast Raške po najistočnijem gradu nemanjićke države, a Raška je bila prva nemanjićka (srpska) samostalna država.

Rezultati arheoloških istraživanja na više lokaliteta na teritoriji opštine Raška (Dobrnjac, Nebeske stolice) pokazuju da je ovo područje bilo nastanjeno još u dalekoj prošlosti.

Raška je bila centar kulture i državnosti srpstva, a kroz prostor gde se danas prostire opština Raška prolazili su svi značajni trgovački putevi. Svedoci tog vremena su gradovi čiji se ostaci nalaze duž takozvanog rimskog puta i to Zvečan, Goleč, Brvenik, Maglič, Janok. U prvoj srpskoj državi osnovana je i prva škola na Nemanjinom dvoru, kolevka srpske pismenosti i duhovnosti, u kojoj su obrazovani naši prvi prosvetitelјi i književnici Sveti Sava i Stefan Prvovenčani.

Dolaskom Turaka, sedište trgovine, a samim tim i celog kraja se izmešta prema Novom Pazaru, sve do 1833. godine kada se Ibarska dolina svojim južnim i srednjim delom odvojila od Osmanlijskog carstva. Tada se javila potreba da se na mestu Raški Ibar, gde se nalazila i granica, osnuje varošica Raška.

 Raška kao naselјe prvi put se pominje 1835. godine, a varoš Raška proglašena je na sednici državnog sovjeta Kneževine Srbije 6. septembra 1845. godine, na predlog političara i državnika Ilije Garašanin. Knez Aleksandar Karađorđević, svojim rešenjem od 17. septembra 1845. godine proglasio je osnivanje Raške.

Prvi urbanistički plan Raške potiče još iz 1844. godine, koji je uradio Nikola Alković, što se smatra jednim od najstarijih urbanističkih planova.

Ratovi od 1912. do 1918. godine nisu mimoišli ni Rašku. Razvoj u posleratnom periodu tekao je usporeno. U jednom periodu, tokom Prvog svetskog rata, od 31. oktobra do 15. novembra 1915. godine, Raška je na neki način bila prestonica Srbije jer su u njoj odsedali kralј i tadašnja srpska vlada. Raška je oslobođena 27. novembra 1944. godine.

 Današnja opština Raška, kao osobena funkcionalno-prostorna celina, formirana je 1960. godine.