Banja Koviljača je gradsko naselje u Srbiji, koje administrativno pripada opštini Loznica u Mačvanskom okrugu. Priroda ovog regiona je bogata i raznovrsna. Tome doprinose Jadar, Lešnica, Račevina, Azbukovica i velika prostranstva sjeveroistočne Bosne. Nedaleko od rijeke, u podnožju šumovitog Gučeva (779m), uz magistralni put Zvornik-Loznica, nalazi se Banja Koviljača, banja pod legendarnim Koviljkinim Gradom, čiji se tragovi i danas zapažaju.

Planina (Gučeva) i Banja su dva nedeljiva pojma, jer se uslovljavaju i na sto načina spajaju i prožimaju. U davnoj prošlosti, na Gučevu je bilo rasedanje terena, što je od značaja za pojavu termomineralnih voda. Za potrebe turista i izletnika na Gučevu ima nekoliko smještajnih i ugostiteljskih objekata. Gučevo je bogato izvorima hladne, čiste i pitke vode. Od izvora nastaju mali potoci, nad kojima se dižu visoka stabla prostranih bukovih šuma. Na vrhu Gučeva je podignuta je Spomen-kosturnica poginulih 1914.godine u borbi na ovoj planini. Proplanak oko Spomen-kosturnice je izvanredan vidikovac. Kao na dlanu prostorom dominira Drina tekući velikim meandrima između Mačve i Semberije.

Srednjevjekovni manastir Tronoša, se nalazi na četiri kilometra od Tršića. Podignut je 1317. godine kao zadužbina Katarine, žene kralja Dragutina, praunuka Nemanjinog. Crkva u manastiru je obnovljena 1559. godine, a u njemu je 1791 godine monah Josif napisao poznati Tronoški ljetopis, čija se kopija čuva u manastiru a orginal se nalazi u Beču.