Vozni red Bijelo Polje do Linz

Autobus od BIJELO POLJE do LINZ prolazi između ostalog i kroz gradove BEČ, BERANE, ROŽAJE (ovisno od rute linije). Na ovoj relaciji postoji samo jedan polazak. Dužina puta je oko 893 km. Prosječno trajanje putovanja po redu vožnje je 19 sati i 00 min. S obzirom da autobus prelazi preko graničnog prijelaza moguća su i duža zadržavanja u tijeku turističke sezone. Obavezno ponesite identifikacijska dokumenta. Posada autobusa će kreirati spisak imena putnika prilikom prijelaza granice.
Prtljaga se obično plaća po torbi na svim polascima u ovisno od prijevoznika.
Autobusi su uglavnom visoke turističke klase sa klimom, ABS-om, udobnim putničkim sjedištima i sl.
Red vožnje BIJELO POLJE - LINZ postoji za sljedeće dane:
subota

Autobuski prijevoznici koji saobraćaju na relaciji od BIJELO POLJE do LINZ su:EURO ŠUNTIĆ.

Bijelo Polje se nalazi u udolini koju presijeca planinska rijeka Lim. Nekada je to zaista bilo polje, s proljeća prekriveno cvjetovima bijele rade, cvijeta koji je i polju i tamošnjem naselju odredio ime – Bijelo Polje. To je i značenje turske riječi  Akovo za naseljeno mjesto, nekada poznatu stanicu Dubrovačkih karavana, koje se zvalo Nikolj–pazar.

Od svih gradova na sjeveru Crne Gore, Bijelo Polje ima najpovoljniji geografski položaj. Nalazi se na raskrižju važnih putova: na pruzi Beograd–Bar, na magistrali koja od Beograda vodi prema moru, dobre su veze Bijelog Polja i prema Pljevljima i Žabljaku, uz kanjon Tare, prema Beranama, Plavu i Rožajama i dalje Ibarskom magistralom prema Srbiji.

Sudeći po arheološkim nalazima na samom području grada, moguće je govoriti o postojanju jedne rimske naseobine na obali Lima, u neposrednoj blizini današnjeg centra Bijelog Polja. U naselju Pruška pronađen je bakarni rimski novčić cara Probusa iz druge  polovice 2. stoljeća. Na lokalitetu latinskog groblja postojale su nadgrobne ploče iz vremena 2. do 3. stoljeća n. e. Negdje pred Drugi svjetski rat, otkriven je na ovom lokalitetu žrtvenik sa natpisom od čvrstog bijelog kamena, podignut rimskom božanstvu Herkulu. Ovaj žrtvenik se danas čuva u crkvi Svetog Nikole u Nikoljcu. Vjerojatno je na području Bijelog Polja u doba Rimljana postojao grad (Municipijum) sa određenom samoupravom.

U općini Bijelo Polje,zbog raseljavanja, danas  živi  15.883 žitelja, po popisu iz 2003 godine.

Linz je grad na sjeveru Austrije od 191 767 stanovnika , treći po veličini austrijski grad i glavni grad savezne države Gornje Austrije.

Linz leži na sjeveru središnje Austrije, udaljen svega 30 km od granice sa Češkom, 160 km zapadno od Beča, duž obje obale Dunava. Rasprostranjen po dolini Linzer Becken okruženoj gorama, tako da se danas spojio sa okolnim gradovima (Amstetten, Wels i Steyr) i formirao malu metropolu.

Linz se razvio iz rimske vojničke utvrde - Lentia, koja je u srednjem vijeku postala važno trgovačko središte. Pod imenom Linz se prvi put spominje 799. godine kad se Bavarska proširila na jug i zauzela taj prostor. Do 13. vijeka Linz je poprimio sve vanjske karakteristike grada, ali još nije imao status grada. Taj status dobio je tek u 15. vijeku kad je u njemu stolovao car Svetog Rimskog Carstva - Fridrik III., tad je postao poznat po svojim sajmovima.

Početkom 17. vijeka u Linzu je jedno vrijeme predavao matematiku poznati astronom Johannes Kepler, po njemu se danas zove lokalni Univerzitet Johanna Keplera osnovan 1966. U isto to vrijeme proširio se protestantizam po gradu i okolici, zbog tog su došli isusovci da provedu protureformaciju. U sklopu nje su u 17. vijeku izgrađene brojne barokne građevine. Od 1785. Linz je postao sjedište rimokatoličke biskupije.  Za vrijeme Rata za austrijsko nasljeđe grad su 1741. okupirale bavarske i francuske trupe, 1800. je grad poharao požar. Pored Linza zbila se 1809. bitka kod Ebelsberga između austrijskih i napoleonskih snaga u Ratu Pete koalicije.

Prva evropska željeznička pruga (izvan Engleske) koju su još vukli konji, izgrađena je između Linza i Budweisa - 1832. U tom razdoblju procvjetala je plovidba Dunavom, tako da je Linz postao velika luka za brojnu industrijsku robu iz Češke koja se željeznicom dovozila do Linza, a dalje prevozila brodovima po Dunavu širom monarhije. Veliki skok u razvoju grada bila je izgradnja pruga 1861. do Beča i Salzburga. Linz od 1880. ima tramvaj koji vuku konji, koji se 1897. elektrificira. Od sredine 19. vijeka počinje razvoj industrije i to metaloprerađivačke i tekstilne.

Adolf Hitler proveo je dio djetinjstva i mladost u Linzu, tu je pohađao gimnaziju zajedno sa Ludwigom Wittgensteinom a ljubomora na njegov lagodni život, navodno je presudno uticala na njegove kasnije stavove o židovima. U Linzu su još 1934. su u hotelu Schiff nacisti pokušali pobunu protiv austrijske vlasti. Nakon Anschlussa Austrije u Treći Reich u Linzu je 1938. počela izgradnja čeličane i drugih pogona teške industrije kao filijala paradržavnog dioničkog društva "Hermann Göring" iz Berlina. Taj veliki kompleks otpočeo je sa proizvodnjom ratnog materijala 1941. i stalno se dograđivao uz hiljade stranih radnika, od kojih su neki sami dobrovoljno došli, ali i uz veliki broj prisilno regrutiranih radnika i zatvorenika koncentracijskih logora su korišteni za izgradnju postrojenja za proizvodnju i naoružanje. Pred kraj Drugog svjetskog rata upravo su ti pogoni bili meta teških savezničkih bombardiranja, - tako da su ti pogoni nakon rata dugo obnavljani.

Linz je jedan od najvećih austrijskih industrijskih centara, poznat po svojoj velikoj čeličani koncerna Voestalpine, koja je izgrađena u vrijeme Trećeg Reicha. Pored Voestalpine u Linzu djeluju brojni drugi manji pogoni koji proizvode strojeve, električnu opremu, tekstil, staklo, namještaj, pića, obuću, gumu i duhanske proizvode. Sa brojnim trgovačkim centrima i velikim veleprodajnim objektima, Linz je centar trgovine tog dijela Austrije.