Ulqini është themeluar rreth shekullit V p.e.s. nga ilirët. Gjatë mesjetës ishte nën udhëheqjen sllave dhe pastaj nën atë të Balshajve. Në këtë kohë ishte qendër e rëndësishme e pushtuesve të rinjë. Më 1405 u morr nga Republika e Venedikut e pasaj më 1571 nga Perandoria Osmane. Në Ulqinin osman jetoi vitet e fundit të jetës edhe "mesia i rremë", Sabataj Cevi. Më 1880 e pushton Principata e Malit të Zi. Gjatë gjysmës së dytë të shekullit XX, Ulqini do të përjetoj edhe epokën e tij të artë, që u ngrit nga turizmi i nivelit të lartë.

Ulqini gjendet në pjesën jugore të Malit të Zi dhe është qyteti më jugor i tij. Qyteti laget nga Deti Adriatik dhe lartësia e tij mbidetare është rreth 7 metra. Në afërsi të Ulqinit gjendet Liqeni i Shasit, të cilin ornitologët e quajnë "miniatura e liqenit të Shkodrës", i pasur me peshq dhe zogj uji, si dhe Fusha e Shtojit, tërheqje e veçantë në bregdetin Adriatik për gjahtarë. Si pasuri tjetër hidrografike është edhe Lumi Buna.

Ulqini karakterizohet me variantin Adriatik të klimës mesdhetare dhe me vegjetacionin subtropikal. Ulqini ka klimë të përshtatshme dhe nga ky aspekt mundë të krahasohet me qendrat më të njohura turistike të Mesdheut. Temperatura mesatare gjatë vitit është 16 °C. Muaji më i ftohtë është janari e më i nxehti është korriku. Temperatura maksimale absolute është 38.5 °C në korrik ndërsa temperature absolute minimale është -8.4 °C në janar.. Mesatarja e ditëve me diell ne Ulqin është 218 ditë, qe do te thotë mesatarisht 2,706 orë ne vit, ose 7.4 orë në ditë.

Në pjesën e përgjysmuar të zonës më dinamike të Mesdheut është një habitat për njëzet mijë specie të zogjve ndër të cilët janë pelikanët, karpatët etj. Çfarë e bën atë unik në krahasim me vende të tjera turistike është një monument natyror të Malit të Zi - Valdanos dhe Ada Bojana.

Gjiri i Valdanos, si një plazh me gjatësi prej 376 metrash, është burimi i harmonisë natyrore për ne. Monumenti më i madh i ullinjve është në Mal të Zi si tetëmbëdhjetë mijë pemë ulliri, moshat mesatare prej rreth tetëqind ndërtesash.

Ada Bojana është një fenomen i rrallë natyror, duke pasur parasysh faktin se fundi i shtratit të tij është dy ose pesë metra nën nivelin e detit, në një distancë prej tridhjetë e gjashtë kilometra në rrjedhën e sipërme. Në luginën e saj ka ujin e detit dhe lumit. Ai përfaqëson një rezervë natyrore me rëndësi të jashtëzakonshme për florën dhe faunën.

Për të dashuruarit me përmbajtje kulturore dhe historike, me siguri janë të paevitueshme vizitat në Qytetin e Vjetër të Shasit, Qytetin e vjetër të Ulqinit, Hamami dhe Çarshija, Kuli Balshiq dhe Sahat Kula, Xhamia e Kisha në Qytetin e Vjetër, Bregdetarët e Detit, dhe Kisha e Shën Nikollës.

Plazhet e Ulqinit

1. Me rërë: „Ada Bojana“, „Miami beach“, „Safari“, „MCM“, „Kite Surf Dolcinium“, „Tampico“, „Toni Grill“, „Tropicana“, „Ivana“, „Mojito“, „Coco“, Mala plaža, „Adriatica“, „Saranda“, „Copacabana“
2. Me gurë: „Albatros“, „Aquarius“, Ženska plaža, „Valdanos“, „Liman II“, „Sapore di Mare“.

Ngjarjet më të rëndësishme:

• Festivali i fëmijëve - shkurt;
• Dita e Bashkisë së Ulqinit - prill;
• Pro Beach shofer - Prill;
• Kite Surf Competition - Qershor;
• Festivali i Soulit Jugor - Qershor;
• Festivali I vjetër - Korrik;
• Panairi i Librit - Korrik;
• Ngjarja e Piratëve dhe Servantusit – August;
• Skena Verore - Gusht;
• Festivali Ndërkombëtar i Dolcinium - tetor

Peja është një qytet në perëndim të Kosovës, që ndodhet në lumin Pica Bistrica, me zeje të arta, industrinë e drurit, industritë e ushqimit dhe lëkurës. Qyteti në vitin 2005 ka pasur 93,161 banorë, nga të cilët shumica janë shqiptarë.

Qyteti u bë një qendër e rëndësishme fetare e Serbisë mesjetare nën karrierën serbe të Stefan Dushanit, ku në vitin 1346 u bë selia e Kishës Ortodokse serbe. Ky status u mbajt deri në vitin 1766 kur Patriarkana e Pejës u hoq. Qyteti dhe rrethinat e saj vazhdojnë të kenë rëndësi të madhe për serbët e besimit ortodoks; Në qytet ka një manastir patriarkal që ndodhet mbi qytet dhe përbëhet nga katër kisha me afreske të pikturuara në mure, biblioteka dhe thesare. Në Deçanin e afërt, 19 km në jug, ka një monument të lartë të thesarit të shekullit të 13-të, deklaruar nga UNESCO si pjesë e trashëgimisë kulturore të botës. Peja pesë vjet ishte nën sundimin turk, gjë të cilën e tregon pamja orientuese të qytetit dhe disa xhami të ndërtuara, disa prej të cilave ishin ndërtuar mbi themelet e kumbullave të rëna serbe. Peja ishte selia e perandorit Sanxhak, i cili nga shekulli i 19-të u quajt Peqka Sanxhak. Në kohën e sundimit turk Peja u quajt Ipek.